Projekt okładki, skład komputerowy oraz druk książki autorstwa ks. dr Zbigniewa Jacuńskiego pt. "NIEPUBLIKOWANE TEKSTY ZESŁAŃCÓW NA ZIEMIE NIESZCZĘŚĆ, ŁEZ I CIERPIEŃ ROSJI I POLSKI. ANTOLOGIA."

Wstęp napisany przez ks. prof. Waldemara Chrostowskiego:
Syberia i Kazachstan są określane jako „nieludzka ziemia”. Jest w tym wiele prawdy, bo obydwa bezkresne terytoria wchłonęły morze ludzkiej krwi i potu, widziały niewypowiedziane krzywdy i płacz, były świadkami upokorzenia i tęsknoty, wyzysku i cierpień, jakich świat nie widział. Nad obydwoma unosi się wołanie umęczonych i prześladowanych, skrytobójczo zabijanych oraz ginących z głodu, pragnienia, nędzy i poniewierki.
Ale to nie jest cała prawda. Bóg jest zawsze po stronie prześladowanych, a nie oprawców, dlatego na Syberii i w Kazachstanie obecność Boga, który w Jezusie Chrystusie stał się człowiekiem, jest szczególnie widoczna. Prześladowani, mimo że miliony z nich odczuwały przejmującą samotność, nigdy nie byli sami. W morzu ludzkiej krzywdy i utraty nadziei ocalenie przynosił Krzyż. Dawał je zarówno tym, którzy nie przetrwali Golgoty Wschodu, jak i tym, którzy ją przeżyli. Przeżyli, aby świadczyć, wołać i uchronić przed niepamięcią swoich braci i siostry oraz Drogę Krzyża, którą przeszli.
Ksiądz doktor Zbigniew Jacuński jest niezmordowanym Stróżem Pamięci. Zadaniem stróża jest nieustanna czujność, zaś jej imieniem jest wierność. Wierność sobie i swoim bliskim, a także wierność zamordowanym i zdziesiątkowanym bliźnim, przede wszystkim Polakom, z którymi dzielimy wspólną tożsamość i losy. Ksiądz Jacuński nie tylko chroni i zabezpiecza pamięć innych, lecz jest stróżem-świadkiem, uobecniającym to, co sam przeżył. Wartość takiego świadectwa jest bezcenna.
Zabezpieczeniem pamięci, która żyje w przekazie ustnym, jest tekst. Kiedy wykruszają się stróżowie pamięci, trwają teksty, żyjące własnym życiem. Wołają tak samo głośno, a nawet dobitniej i mocniej, jak ci, którym je zawdzięczamy. Biblia zrodziła się jako zapis pamięci ludu Bożego wybrania – Izraela i Kościoła. Na Syberii i w Kazachstanie narodziła się i okrzepła ważna część pamięci, swoista „biblia” Narodu Polskiego. Przypominana teraz, w setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, staje się ważną cegiełką w budowaniu naszej narodowej tożsamości i urządzaniu ojczystego domu.
Wołanie Syberii i Kazachstanu wyraża się na wiele sposobów. Pierwszy i zapewne najczęstszy to modlitwa, czyli rozmowa z Bogiem. Rozmowa według nauczonych przez matkę i ojca formuł modlitewnych, ale również własnymi słowami, w których wyraża się to, co najgłębsze i najbardziej intymne. W tej książce zachowały się właśnie takie modlitwy, karmione wiarą oraz polską wrażliwością i pobożnością.
Drugi sposób, bliski modlitwie, a nawet z nią zbieżny, to poezja. Jedna z autorek, Maria Kocińska, wyznała: „Wiersz głośno mówiłam – jak dawniej pacierze”. Takich wzruszających wierszy jest w tej książce wiele. Rzeczywiście, brzmią jak pacierz, na podobieństwo starotestamentowych psalmów, w których wyrażało się cierpienie prześladowanego Izraela i echa Chrystusowego wołania na Krzyżu: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”.
Jednak najbardziej popularne są wspomnienia. Odżywa w nich pamięć o tym, co się wydarzyło, a na jej podłożu nie brakuje pytań głębokich, sięgających najgłębszych tajników serca i sumienia. Niniejszy wybór niepublikowanych tekstów polskich zesłańców nie ogranicza się do przedstawiania losów, które stały się ich udziałem w XX wieku, lecz sięga wstecz, ukazując wspólnotę polskich losów i heroizmu trwającą przez wieki jak ogniwa pięknego łańcucha, który łączy pokolenia.
Dziękujemy za ten wspaniały dar. Crux stat, dum volvitur orbis, czyli „Krzyż stoi, podczas gdy zmienia się świat”. Współczesna Syberia i Kazachstan zmieniły się, są inne niż wtedy, gdy trafiały tam kolejne fale zesłańców. Potomkowie wielu z nich pozostali tysiące kilometrów od Polski i ułożyli swoje życie. Dla dużo większej liczby naszych rodaków bezkresne stepy, tajgi, kopalnie i pola stały się cmentarzem, nad którym unosi się Duch Boży, jak nad wodami podczas dzieła stworzenia.
Gdy ukazują się publikacje takie jak ta, potwierdzają: Polska o Was pamięta!

• ◄ poprzednia aktualność
• 69 / 85
• następna aktualność ►