Projekt okładki, skład komputerowy oraz druk książki pt. "PASJONAT. Opowieść biograficzna o profesorze Arturze Stojko luminarzu polskiej apiterapii".
Poniżej wstęp autora Mirosława Słomczyńskiego.
Przez wiele lat uprawiania dziennikarstwa w prasie i w telewizji poznałem bardzo wielu interesujących ludzi. Rozmowy z nimi oznaczały nie tylko zdobywanie potrzebnych reporterowi informacji, ale pozwalały także wzbogacić własną wiedzę. Skorygować, w oparciu o weryfikację czasową, niektóre opinie i poddać w wątpliwość dominujące w różnych okresach oceny i osądy. Nierzadko rozmijające się wyraźnie z otaczającą nas rzeczywistością. Wywiady i reportaże telewizyjne umożliwiały mi zaprezentowanie głębszych przemyśleń, między innymi takich postaci jak profesorowie Tadeusz Kotarbiński, Konstanty Grzybowski, Zbigniew Religa czy pisarz Wilhelm Szewczyk. Formy medialnego przekazu nie pozostawiały jednak trwałego śladu i nie dawały możliwości pełnego ukazania ich, godnych upamiętnienia dokonań, w kontekście uwarunkowań społeczno-ustrojowych. Ten niedosyt sprawił, że zdecydowałem się na opracowanie biografii kilku znanych mi, cenionych w kraju oraz poza jego granicami osób, w ujęciu beletrystycznym. Tak powstały książki o ludziach, szczególnie zasłużonych dla województwa śląskiego. Od czasu, gdy poprzez kontakty medialne poznałem prof. Artura Stojko, nosiłem się także z zamiarem stworzenia jego zbeletryzowanego portretu biograficznego i pozostawienia go potomnym. Najpierw zainteresowały mnie pasje badawcze profesora i zaskakujące sukcesy, jakie odnosił na mało dotąd rozpoznanych obszarach nauki. Byłem pełen podziwu dla jego dociekliwości i uporu w odkrywaniu tajemnic różnorodnych form życia, współzależności rzeczy i zjawisk oraz nieskrywanej fascynacji naturą. Później uświadomiłem sobie, że na przykładzie biografii Artura Stojko widać niemal przykładowo losy jego pokolenia. Ludzi z przedwojennego rocznika (1936), których dzieciństwo przypadło na czas niemieckiej okupacji, a młodość i wiek dojrzały na następne dekady w naszym kraju. W państwie wyniszczonym przez wojnę, pełnym wewnętrznych konfliktów politycznych, o mocno ograniczonej suwerenności, ale dającym jednak niemałe szanse społecznego awansu. Zauważyłem zresztą duże podobieństwo własnych losów z biografią Artura Stojko. Książka, którą Czytelnik bierze teraz do ręki, jest więc także w niemałym stopniu odzwierciedleniem moich życiowych doświadczeń i doznań. Wdzięczny jestem Arturowi Stojko za wyrażenie zgody na poświęcenie mi czasu, potrzebnego do zebrania niezbędnych dla autora informacji i udostępnienie wielu materiałów źródłowych. Dostrzeże z pewnością Czytelnik bardzo osobisty ton tej opowieści. Uzasadnia go, jak sądzę, nie tylko wieloletnia znajomość i pogłębiona z upływem czasu przyjaźń z profesorem Arturem Stojko. Sposób narracji wynika też z nieskrywanego zaciekawienia jego życiem: zmiennymi, często zaskakującymi kolejami losu, konsekwentnym dążeniem do postawionego sobie celu, niesłabnącej fascynacji otaczającym światem – ludźmi i naturą. Naturą, której tajemnice starał się dogłębnie i z ciągle niesłabnącym uporem poznawać. Przyrodą, którą zapewne bardziej niż wielu z nas pokochał. Odkrywcze, edukacyjne i popularyzatorskie osiągnięcia profesora Stojko zyskały mu wysokie uznanie w kraju, a jeszcze większe za granicą. To bowiem nie przypadek, że został wybrany na prestiżowe stanowisko przewodniczącego Stałej Komisji Apiterapii Międzynarodowej Federacji APIMONDIA w Rzymie (był nim w latach 1987–1993), że słuchano uważnie jego wykładów na światowych kongresach, sympozjach i innych zgromadzeniach w Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, w dalekiej Japonii, w Chinach, Indonezji, Tajlandii i Sri Lance, w Australii, Meksyku, Brazylii i w kilkudziesięciu innych krajach na pięciu kontynentach. Nie jest też rzeczą przypadku, że w amerykańskiej encyklopedii Who’s Who in the World prezentującej sylwetki wybitnych osobistości z całego świata znalazła się także informacja o profesorze Arturze Stojko. Jego nazwisko znajduje się również w Złotej Księdze Nauki Polskiej, opatrzonej podtytułem Naukowcy Zjednoczonej Europy wydanej celem upamiętnienia dokonań wybitnych Polaków – in imperpetuam rei memoriam. Droga życia bohatera tej książki nie była wszak usłana różami, przebiegała wśród kolein i zgoła nieprzetartych szlaków. Wiele w życiu widział, doświadczył, dokonał. Poznał też ludzi wybitnych, którzy zapisali się trwale w pamięci Polaków i historii naszego kraju. I o tym wszystkim przeczytamy w tej opowieści o profesorze Arturze Stojko. W jego biografii odnajduję zresztą wiele analogii do własnych życiowych doświadczeń, poznawania istotnych uniwersalnych wartości i wynikających z nich przekonań.

• ◄ poprzednia aktualność
• 65 / 80
• następna aktualność ►